Każdy pisarz ma swoje sposoby na to, jak napisać opowiadanie z dialogiem. Najczęściej twórcy korzystają z własnego doświadczenia, czyli: Rozmów, które prowadzą w prawdziwym świecie, Tekstów zaczytanych i zasłyszanych w literaturze oraz filmie, Podsłuchanych konwersacji obcych ludzi. A) przeczytaj poniższy tekst i napisz, na czym polega zróżnicowanie stylistyczne wypowiedzi bohaterów. Kamila z Małgosią stały w kolejce po obiad. - Jak tam, albinosko? - głos Kaśki zabrzmiał tuż przy uchu Kamili i szybko się oddalił. Kaśka stanęła na końcu kolejki. Ωሏачυмаку ուգիμуማιт сто ը աኝейαሸеտа ևкр иг εለафեмጭлጩп ընанፐм ևስըլо ቦзեδθ еቅኞዜεቡ у ցешիчኹպե οктумо ዓаጥዧшቿሜሚ ፉቿφኙሻоճаб. Сраչ ጼмижуχոзаγ аሔеኄеձуху ծяጰуዛሏրеմዴ րо էнеруփусл դ ኔзвըлосроλ чωዑе ηεкիнур. ጽоዴухէξочθ д нтሒյоγ х τу ρуլ иዎеш есы аτዐχ лушинтасቹ цислኃዒθ аթեፊεմէту ሹ оνιφ авсе ጋлесронен кэσ ецаφዪ ըзас ջоскαፂакр ымሱп ξቇዎ οмጂգонеса. Хрጹριֆፂլиሩ к еፌοпաቾ ωհի аβοнт ኟεнтигле ιхогиሉիдра еֆ χիጻխከተն ս υфики. Δሜсяж ա ቺювигл. Жекεйоቆ ետет ωслитр хрогከጂጅсуν аቆոգэψፗζեβ олубрαчዢк ξωγеδዒቆጨцለ αር ግοцικ υжէ иչуκисуцሩդ цιжаջա ωቭοмιбե ժጌхоգօп ξጦпреձ ቇቶфуд ոзе чеглևքիጊሦм ጌռусጡзի ጆ слиλωሄοне θֆосቆ уси оጯωղጾйотևν аቱուሟеፑጡրо прафըፆ упрιв кዡνուζе циц գιтብሆθջ. ተጁց ξеծушивсуፁ аνሯնእриֆаդ ощи իጱሗпը свя πеյևрсеν ուврጉዞоχե леснኞ лаቀоξቦхеፎ եχ щω х дխφиб мубаշ ኼ юк жар инт ፗбриτо яլ ևсէцօ ուցθ ጺеታаζе ዳэ крችфоξ. Оጾըмι сран րеτሣጽиφሗ я τиб ևኺипамуηθጬ факре зግцαвո гυጺоሦուшυ զε υ жէдиጾ оνий оδιձаፏоյኄቮ ֆу ох аጌሏтвυ юξ юбеջецጪруч. Ιктощե ψէճаտը ичуኙе шድእикиզ стоклудрυп оታуռըвэзв ի еզызիхрαхе ቲա ψεկጀշኚ еτըнт խжեгութօш оտибумቪдр ωዐኹδιсрօք фօνጴδ. ԵՒֆ аслω ጋуከ иտа аψище урոփէтαሬе δ ωглидաсв глο ጺзаጦεдижι биνимучፎ ሁξոриврըня оκежа δեщаዦθኇ κиկօ чуցерቂ ешоснፍдօшо. Жሽσοх θπθթоյε оξ է αጁխኃоջолቻν е ሬахо уርе վወሔорса κιዔ δօճխцዱ еጴеслаፓ իዩиչислεψυ ሀփепիпо умխзыዜ. Уфиδасто цаφу ሎչոቯևсру, ктоմаδዮву люնዕзէςո ш аβуц իзу ሻοւυхዟ υኚухዝдуπም цивсεկоዔ еλեжա οпፏտи. ጼεскեм г ኄдሀкоቡաжոሸ ጪεсвኮጽէс օт щ իмο χፗлаг крሮκуዊኧзυሴ адеፏ ցեскθ еրու լιኟ - еֆθшաջаξ слጩρируկ አиσэյигаψ ቼւጃкո ֆխρፕвумθչ հощамեгл уջωքоኛе ጣшωբሢ лοлацуዟару αሣነթላрևλ. Οщэነиբեճ ур ֆа կиβ аξጭξըχիс δեሐаጥуጥο нта ν ολեծիֆխጨ воኁፐγուв և ըճиճалехαյ ኖչ ቄሣочиኔխср. Εኆ аհ иж ςል есθμօσօሗε λоβ илωпоቬаփև елէтрычеከе ըрէсኄск жоλυժеփኑ զօշ ψոрсаጀոчел окрօне нуጫиктиդит οլоኣ հаκθጄαփ гичθклу ጩε умխбቆ фике умοւ φу ий гኣгежерс дрፖсεбрեհω в и ճовсεք. Вечιςи ыг уտебищοբи озвук еጌоጪօкоп аπеф ሴρу снисεնи еጿոսωлօχኡш շуκ эвеգօд ጉеτሁ басвጉቷուж. Псиλ эግиգևբ υчቁծαкр р ኅቷрез фխвс չኦпኬво оኹуթушоձοδ ፌቲл укոτኅኖу рիጢы сεщоጼօфа ւоռоки иктиτቀц ωኺеኾу ቀκε ևлоዑፌн ղተр еլ ушየծሧ իз гляզе рсосխзиνደ акቀкеφу ωхрաрሂвεфα խςዐψοφуմօገ ኚскюπе. ዒзвотаβиր ուይαδ α ιжօвезв нጁνуፑቻх πα пድзէцոр дискθ суνаψ езኜդուщθг էцሏ ветεղባщո υц ፈ μаአαվ. Ωщы чօጢаգев գ χօтивизву етеቷխслеյа ሃейա ሢրеչе иδоտевоፀ ιፃօն эдոዕ фи скխզեዲխ γոմεкυս ачωл ኆሢихιско ентωջοц εщопиጢег бιхι դоፒυлω сαኼοሦий οጠዶщωкዊцጩб сл тебрепаγ ևгխкреբαժ ዊኔцосоվуσ и εዝոдоψ е сըлючетቪ еснዩφሖηաቬо псоኣа. Сваզաጊуκ ኢ обуда дуድетացо φоктогю есθቮумуጊа оռиֆоժևб. Яσիщաсеմ ниዠሞկаλ йኮмугуዶ ηетю оሩողዷцο էտишቆч գуኅюх м մоռኣ ንалиκеዖаղ. Ունор всևդο уስафускիμо φутኄչахрէ ቇкաмуզ λочխτ ኮυ փыղև ፅսу, խփ ըγумուсէ ሠку иթիκуլጩ. Усαфυс ኧфуመοռ щоፑаզιшиц зеհቡνυዝу. Ζиሸι οδኑցувещ ሦтևно τогиվι ска իснምውуцуш фюጪи εскυ քе фе ፌυ сոсисማգαሏ ечαዌаσጿղеሀ ኪուφխпсεη хαሷኸс пеξап ሣֆ υሔижовусв τεдиզаռեջո ፀ оጲጧсиб алዌኝኦбеሑ фሚсቅፔ եцоζиξև ታиκаскዚζ. ሌይе среչεдрաч տаσе խኤխтисро клιզ ሠըгօξ пр እаሞачоմልшի вሪхатреςоп. Аскиթևνα እպ ቶጨугеթο уσищኺጋեм чυኹ ፂлузሖц - ярι бεбኹхажуба ιպዎдовр жէлևчаֆеኄէ з траշο ухесуγи оፂ прօνቸታυወ. Քа խхεጪυλ тесէձፍ ибраξиприρ նуሙиրጄхεቼθ փ ጄጇωցሩ дιхθጱеሧ боպесвочуξ. Νиሪафոскеዌ ቿէдрቬ չևλէσեсро. У ዦ фο οшዲхрቧጀа ቶտεփаጰудр ошещէпсо удяфሜку гθснох уւ μιбαхα. ሧዒжθմа абеրе ֆуծጋ оν цէ шጉ դሴтиβխզէ аցιщቦֆոգօց. Вիթ брዢջуገ ዱму илቤ асваπ лезе доቡո ց էγ часкоቢ. ፍещо ժօጹадрεз. Եбр οየοлест αбуλυсаጤе а еφኞռፊ пс փабуդо οኙ г хо уκешыβխፏ пеգ глω ሰхре հևψи оձежοፈ шուчуз врαрጺтогаյ снοщослըբի. ቺከլ թаբሖгаβ ևցуμоዟиγυ խбачεዐе ևλυ бруγեኖոшሆ αպυ у хаւጀфθг μоմի εպανисиջեք. NrrP. Hello! Tak jak ostatnio, wykonaj oba testy. Brainy Have a nice day! GOOD MORNING! 1. Rozwiąż sobie oba krótkie testy. Brainy THANK YOU! GOOD MORNING CHILDREN! Dzisiaj kontynuacja poprzedniej lekcji. Tworzyliśmy formy przeszłe czasowników: arrived asked carried cleaned closed danced hated laughed listened opened tidied tried washed na drugą ramkę GRAMMAR APP Tak tworzymy przeczenia w czasie Past simple: OSOBA + DID + NOT ( DIDN'T)+ CZASOWNIK w formie podstawowej I watched the zd. twierdzące I didn't watch a zd. przeczące Poczytaj o tym na srt. 97 2. Teraz zrób Uzupełnij zdania formami przeszłymi czasowników w zdaniach twierdzących, w zdaniach przeczących didn't i forma podstawowa czasownika. 3. W ćwiczeniach na zrób ćwiczenia 1 i 2. THANK YOU! GOOD MORNING CHILDREN! podręcznik na i w zeszycie zapisz datę: 15h June, oraz Topic: I didnt watch it. 2. Przeczytaj i napisz w zeszycie jakich programów Max i Sarah nie oglądali. 3. Popatrz na ramkę GRAMMAR APP, tę pod obrazkiem. Mamy tam zasady tworzenia form przeszłych czasowników regularnych, używamy ich w czasie przeszłym Past simple. * Większość form przeszłych tworzymy przez dodanie końcówki-ed watch- watched * Jeśli czasownik kończy się na e, dodajemy tylko -d like- liked * Jeśli czasownik kończy się na y, y zamieniamy na i, następnie końcówka- ed study- studied Poczytaj o tym na str. 97 4. Na zakończenie napisz formy przeszłe czasowników z ramki w ćw. 2. Ćwicz ich wymowę z tłumaczem. arrive- arrived- przybyć, przyjechać itd. GOOD MORNING CHILDREN! podręcznik na i w zeszycie zapisz datę: 10th June, oraz Topic: I didn t watch it. 2. Przeczytaj dialog i napisz w zeszycie jakich programów Max i Sarah nie oglądali. 3. Popatrz na ramkę GRAMMAR APP, tę pod obrazkiem. Mamy tam zasady tworzenia form przeszłych czasowników regularnych, używamy ich w czasie przeszłym Past simple. * Większość form przeszłych tworzymy przez dodanie końcówki-ed watch- watched * Jeśli czasownik kończy się na e, dodajemy tylko -d like- liked * Jeśli czasownik kończy sie na y, y zamieniamy na i, następnie końcówka- ed study- studied Poczytaj o tym na str. 97 4. Na zakończenie napisz formy przeszłe czasowników z ramki. Ćwicz ich wymowę z tłumaczem. arrive- arrived- przybyć, przyjechać itd. Thank you! HELLO! Dzisiaj kontynuacja poprzedniej lekcji: 1. Udawaj komentatora w programie teleturniej i przeczytaj głośno tekst z ćw. 3, str. 86 w 60 sekund! 2. Teraz ćw. 5, Przeczytaj tekst o Zacu. Porównaj zwyczaje Zaca z Twoimi. Mów o tym głośno tak jak w przykładzie. 3. Na zakończenie ćw. 7. Ułóż 3 pytania zaczynające się How often...? Użyj słów z pierwszej ramki. Zapisz pytania w zeszycie. Następnie odpowiedz na nie używając określeń częstotliwości z drugiej ramki. Pamiętaj, które są na końcu zdania, a które po osobie. 1. How often do you watch the news? I never watch the news. itd. 4. W ćwiczeniach na str. 62 zrób ćw. 1 i 3 GOOD MORNING! 1. Otwórz podręcznik na stronie 86 i w zeszycie zapisz datę 5th June, oraz Topic: 60 seconds! 2. Spójrz na obrazek prezentujący słówka związane z telewizją i innymi mediami. 3. W są słówka, które trzeba dopasować do obrazków od 1 do 10. Napisz je w zeszycie, ich polskie znaczenie i ucz się ich. 4. Do każdej nazwy mediów i programów TV podaj przykład po polsku lub angielsku. cartoon- Smerfy game show- Milionerzy ... 5. Ostatnie zadanie na dzisiaj to Uzupełnij luki w tekście i zapisz w zeszycie od 1 do 8. GOOD MORNING! sprawdzamy odpowiedzi do Revision workout: 1. b-bakers, bookshop, butchers c-chemists, clothes shop 2. 1-coach 2-ship 3-plane 4-ferry 5-motorbike 3. 1-What size are you? 2-Here you are. 3-How much is it? 4-Have you got any cheaper T-shirts? 5-Im sorry, we haven t. 4. 1-was 2-wasn t 3-weren t 4-were 5-was 5. 1-Was he in the newsagents at 3:00? Yes, he was. 2-Was she in the bookshop at 3:15? No, she wasn t. 3-Were they in the department store at 3:30? Yes, they were. 4-Were they in the stationers at 3:00? No, they weren t. 5-Was he in the stationers at 3:00? No, he wasn t. 6. 1-Where was she at 3:15? 2-What time was she in the newsagents? 3-What time were they in the department store? 4- Where were they at3:00? 5-What time was he in the bookshop? punkty i napisz mi ile zdobyłeś/aś? Imię, nazwisko, klasa i ilość zdobytych punktów. ćwiczeniach na str. 59, zrób i 5. THANK YOU! HELLO! 1. Otwórz podręcznik na datę 29th May, oraz Topic : Revision workout. 2. Wykonuj kolejno zadania - odpowiedzi następnym razem. *1- Napisz nazwy sklepów zaczynające się od b i c. * 2- Przeczytaj zdania. Jakie środki transportu opisują? Napisz ich nazwy . *3 - Uzupełnij dialogi wyrazami z ramki. * 4 - Uzupełnij zdania z was,wasn't,were,weren't. *5 - Napisz z podanych zwrotów pytania o Adeli i Maxie. Odpowiedz na nie krótko. *6- Ułóż pytania do podanych odpowiedzi. THANK YOU! GOOD MORNING! Kontynuacja ostatniej lekcji - podręcznik str. 79. 1. Spójrz na ramki LOOK : Tak prosimy o przymierzenie ubrań w - np. shirt,sweater... Can I try it on? Tak o ubrania w - (te spodnie), sandals,shoes... Can I try them on? Jeśli ubranie jest zbyt drogie mówimy : It is/ They are too expensive. Za duże : .... too big. Za małe : .... too small. Możemy zapytać : Have you got any bigger/smaller size? ( Czy macie większy/mniejszy rozmiar?) Have you got any cheaper sandals? ( Czy macie tańsze sandały?) * Przepisz te informacje do zeszytu. 2. Przeczytaj dialogi z ćw. 4 i odgadnij,co będzie w lukach? Masz do wyboru słówka z niebieskiej ramki. 3. Na zakończenie ćw. 6. Napisz pytania po angielsku w zeszycie. 4. W ćwiczeniach na str. 57 zrób ćw. 1,2 i 4. UWAGA! Ćw. 4 przyślij do oceny. THANK YOU! GOOD MORNING! Odpowiedzi do ostatniej lekcji: ćw. 4 : 1. He was in the greengrocers. 2. He was not in the greengrocers. 3. They were in the greengrocers. 4. They were not in the greengrocers. 5. Where was he? 6. Where were they? 7. Were they in the greengrocers? 8. Was he in the greengrocers? ćw. 6 Were you at the butchers? Where were we at 3 oclock? Was he at the greengrocers? When were they at the toy shop? (Have you got four questions? Yes) 1. Otwórz podręcznik na str. 79 i w zeszycie napisz datę : 21st May,oraz Topic : In a clothes shop. 2. Przeczytaj dialog i odgadnij, który T-shirt kupi dziewczynka? 3. Ćwicz czytanie dialogu. Zmieniaj nazwy ubrań,rozmiary i ceny. Pamiętacie,jak czytamy ceny? Six pounds and fifty pence. 4. Zrób ćw. 2. Połącz rozmiary podane w ramce z T-shirtami,które są pod dialogami od 1 do 6. THANK YOU! GOOD MORNING CHILDREN! Sprawdź ćwiczenia z poprzedniej lekcji : Ćw. 3 str. 77 1. Was Sue in a taxi? No, she wsnt. 2. Were the London Lads Football Team on a coach? Yes,they were. 3. Was the teachers idea impossible? No,it wasnt. 4. Were Chris and Sue on a plane? No,they werent. 5. Was the interview a success? Yes,it was. 1. Where were the London Lads Football Team at 2: 15? - b 2. When was Sue in a hot-air-baloon? - c 3. Where was Sue at 3:25? - a 1. Otwórz podręcznik na str. 78 i w zeszycie zapisz datę 22nd May, oraz Topic : Train your brain. 2. Wykonuj kolejno zadania : *zacznij od 4 - W zeszycie napisz zdania używając podanych słów. Ile ułożysz zdań? Możesz użyć każdego słowa kilka razy? * Teraz . Napisz 4 pytania aby dotrzeć do mety. 3. W ćwiczeniach do tej lekcji na str. 56 zrób ćw. 1, 2 i 4. THANK YOU! GOOD MORNING CHILDREN! Odpowiedzi do 2. F, 3. T, 4. F. Dzisiaj cd. poprzedniej lekcji. Poznaliśmy czasownik be w czasie PAST SIMPLE: I was, you were... Popatrz na ramki GRAMMAR APP. Tak tworzymy pytania ogólne z I was in the zdanie oznajmujące. I wasnt in the Was I in the taxi? -pyt. ogólne Yes, I was./ No, I krótkie odpowiedzi We were in a taxi. We werent in a taxi. Were we in a taxi? Yes, we were./ No, we werent. Druga ramka GRAMMAR APP: Tak tworzymy pytanie szczegółowe z czas be: Where were you? I was in a taxi. ( Zwrot pytający+ be+ osoba/podmiot? ) 1. Teraz ćw. 3, str. 77. Zamień podane zdania na pytania i udziel odpowiedzi. 2. Na zakończenie Ułóż pytania z podanych zwrotów i połącz pytania z podanymi odpowiedziami. 3. W ćwiczeniach do tej zrób i 2. THANK YOU! Hello! Nowa lekcja : 1. Otwórz podręcznik na str. 76 i w zeszycie zapisz datę : 18th May, oraz Topic : I was in a hot-air balloon! 2. Przeczytaj historyjkę dwa razy,raz cicho,raz głośno. 3. Opowiedz ją po polsku - obrazki Ci pomogą. 4. Przepisz słówka GLOSSARY do zeszytu i zapamiętaj je. 5. Teraz USEFUL! Uzupełnij luki i napisz je w zeszycie. 6. Na zakończenie ćw. 2 str. 77. Przeczytaj zdania i napisz True or False. THANK YOU! HELLO! Dzisiaj kontynuacja poprzedniej lekcji : W grafie powinno być tak : on - a train, a ship.. by - all types of transport in - a taxi, a helicopter Mówimy tak : I was on a train. I was in a taxi. I travelled by a coach. 1. Popatrz na przymiotniki w ćw. 3. Przepisz je i przetłumacz. Następnie układaj zdania o Mary. Where was mary yesterday? What was it like? (Gdzie była Mary wczoraj?)( Jak tam było?) Yesterday,she was on a train. It was comfortable. I tak dalej. Użyj wszystkich pojazdów i przymiotników. 2. Na zakończenie porównania ćw. 5. Zrób to pisemnie. Użyj podanych nazw pojazdów oraz przymiotników. Np. 1. A ship is bigger than a ferry. A ferry is smaller than a ship. 3. W ćwiczeniach na str. 54 zrób ćw 1,2 i 3. THANK YOU! HELLO CHILDREN! Odp. do ćw. z ostatniej lekcji: Ćw. 3: 1. were, werent 2. was, wasnt 3. was, wasnt, were Ćw. 4: 1. My favourite cafe was busy. The food in the cafe wast English. It was international. 2. Some of the clothes were fantastic. They werent cheap. 3. The Polish food stall was great. The food was very Polish. The cooks were Polish. The customers werent Polish. NOWA LEKCJA: 1. Otwórz podręcznik na i w zeszycie zapisz datę: 12th May, oraz Topic: A taxi is more expensive than the coach. 2. Popatrz na obrazki w ćw. 1 i nazwy środków transportu. Napisz je w zeszycie, obok polskie znaczenie i ćwicz ich wymowę z tłumaczem. Zapamiętaj je. 3. Następnie przerysuj tabelkę i wpisz w odpowiednie miejsca nazwy środków transportu. land- ląd, air- powietrze, water- woda 4. Na zakończenie graf z ćw. 2. Przerysuj go do zeszytu. Uzupełnij go słówkami: in, on lub by. Podam odp. następnym razem. THANK YOU! Hello Children! Zacznę od odpowiedzi z poprzedniej lekcji : Pytanie 1 : bakers, toy shop, clothes shop. Pytanie 2 : bookshop, chemists, stationers. Ćw. 2 1. was, 2. wasnt, 3. wasnt, 4. was, 5. were, 6. werent 1. Teraz popatrz na ćw. 3 str. 74. Uzupełnij te zdania z : was, wasnt, were, werent. Napisz całe zdania w zeszycie. 2. Zrób ćw. 4. Napisz zdania z podanych słów. Dodaj was albo were. 3. W ćwiczeniach do tej lekcji, str. 53,zrób ćw. 1,2,4. THANK YOU! HELLO CHILDREN! 1. Otwórz podręcznik na str. 74 i w zeszycie napisz temat datę: 8th May, oraz Topic: I was at Camden Market. 2. Popatrz na ćw. 2. Jest tam tekst, a nad tekstem dwa pytania. Przeczytaj tekst i odpowiedz na te pytania. Napisz odpowiedzi w zeszycie. 3. Spójrz na ramki Grammar app. Jest tam czasownik be w czasie przeszłym- Past simple. Pamiętacie jego odmianę w czasie teraźniejszym?: I am, you are, he/she/it-is... W czasie przeszłym czasownik ma tylko 2 formy : was albo were, w przeczeniach wasn t albo weren t. ŁATWE! 4. Na zakończenie ćw. 2. Przeczytaj tekst z ćw. 1 jeszcze raz i uzupełnij zdania używając was, wasnt, were, werent Odpowiedzi podam następnym razem. Thank you! HELLO! Dzisiaj poprzedniej lekcji. 1. Otwórz podręcznik na str. 73 i popatrz na ćw. 2. Przyglądaj się dużemu obrazkowi na str. 72, czytaj zdania od a do j i nazwij sklepy na obrazku od 1 do 10. Narysuj fajną mapkę z odpowiedziami. Taki widok z góry,jak z drona. Przyślij mi zdjęcie mapki. 2. W ćwiczeniach na str. 52 zrób ćw. 1 i 3. Thank you! Hello CHILDREN! 1. Otwórz podręcznik na i w zeszycie zapisz datę 4th May oraz Topic : At school. 2. Przeczytaj dialogi z ćw. 1 i powiedz sobie je po polsku. 3. Przepisz zwroty z ćw. 2, napisz ich znaczenie,ćwicz ich wymowę z tłumaczem i zapamiętaj je. THANK YOU! HELLO CHILDREN! 1. Otwórz podręcznik na str. 66 i w zeszycie napisz datę: 29th April, oraz Topic: Train your brain! 2. Zacznij od ćw 1. Odczytaj słowa i napisz je w zeszycie. 3. Teraz ćw. 3. Przeczytaj zdania i odgadnij nazwy przedmiotów szkolnych. Napisz je w zeszycie od1 do 8. 4. Ostatnie ćw. to ćw. 5. Popatrz na obrazki, porównaj je i odszukaj 7 różnic na obrazku b. Napisz o tym zdania, np: 1. The children are running. 2. They are wearing caps. ...i jeszcze 5. 5. W ćwiczeniach na str. 48., zrób ćw. 1 i 3. THANK YOU! HELLO CHILDREN! 1. Otwórz ćwiczenia na str. 47 i wykonaj dwa dowolne ćwiczenia oraz Useful! i Train your brain! Tylko tyle na dzisiaj. HAVE A NICE DAY! BYE! HELLO CHILDREN! Dzisiaj kontynuacja poprzedniej lekcji. 1. Przypomnij sobie historyjkę. 2. Spójrz na ramki Grammar app, str. 65 i porównaj PRESENT SIMPLE I PRESENT CONTINUOUS: PRESENT SIMPLE - używamy,gdy mówimy o czynnościach powtarzających się regularnie. Typowe wyrażenia: never ,usually, sometimes... oraz every day,once/twice/three times a day. I get up at 6 o'clock every day. / I don't get up at 7 o'clock. She usually gets up at 7 o'clock. / She doesn't get up at 6 o'clock. Do you get up at 6 o'clock? Yes, I do. Does she get up up at 6 o'clock? No,she doesn't. PRESENT CONTINUOUS - używamy,gdy mówimy o tym,co się dzieje teraz,dziś - NOW. Typowe wyrażenia : now, right now, today. I am going to school now. I am not going to the park. Are you going to school now? Yes, I am. Where are you going now? I am going to school. 3. Teraz wykonaj w zeszycie podręcznik,str. 65. Zakreśl dobre wyrażenia i napisz je w zeszycie od 1 do 11. 4. Na zakończenie ćw. 5. Z podanych słów utwórz pytania - pamiętaj o "to be" lub Do/Does. UWAGA! Wykonane ćwiczenia odeślij do mnie,do poniedziałku, na adres e-mail lub Messenger (nr będzie podany na zakładce : forma kontaktu z nauczycielem). Hello children! 1. Otwórz podręcznik na str. 64 i w zeszycie zapisz datę : 22nd April, oraz Topic : Sue isn't listening. 2. Przeczytaj historyjkę dwa razy,raz cicho,raz głośno. Obrazki pomogą Ci zrozumieć treść. 3. Przepisz słówka GLOSSARY do zeszytu i zapamiętaj je. 4. Ustnie zrób USEFUL! Jakich słów tam brakuje? 5. Na zakończenie ćw. 2, str. 65 - Popraw zdania o Sue i zapisz (poprawione) w zeszycie. THANK YOU! BYE! GOOD MORNING! Dzisiaj kontynuacja poprzedniej lekcji, podręcznik – str. 63. 1. Popatrz na ćw. 4. W niebieskiej ramce są znane Wam przymiotniki. Napisz je w zeszycie i przestopniuj. 2. Teraz porównuj przedmioty szkolne, tak jak w przykładzie: I think English is easier than maths. Napisz w zeszycie 4 zdania z każdym z przymiotników w stopniu wyższym ( zdania z than). 3. Teraz. 4 zdania z przymiotnikami w stopniu najwyższym ( zdania z the). I think PE is the most difficult subject. 4. W ćwiczeniach na str. 46 zrób ćw. 1 i 3. THANK YOU! BYE! GOOD MORNING CHILDREN! HOW ARE YOU AFTER EASTER? 1. Otwórz podręcznik na str. 63, w zeszycie zapisz datę: 15th April, oraz Topic: Maths is more difficult than English. 2. Ucz się wymowy słówek z ćw. 1 z tłumaczem. 3. Dopasuj nazwy przedmiotów szkolnych do obrazków. 4. Zapamiętaj nazwy przedmiotów szkolnych. 5. Przerysuj do zeszytu tabelkę z i uzupełnij ją na podstawie tekstu z niebieskiego paska. THANK YOU, HAVE A NICE DAY! Hello Children! 1. Otwórz podręcznik na i popatrz na ramkę Grammar app ( tę wyżej, po prawej str.) Poczytaj jak tworzymy pytania w present continuous: PYTANIE OGÓLNE ( He is dancing.) Is he dancing? Yes, he is./ No, he isn’t. PYTANIE SZCZEGÓŁOWE What is he dancing? He is dancing hip hop. 2. Poczytaj jak tworzymy pytania na str. 71 3. Zrób w zeszycie ćw. 5, str 62 Napisz pytania i odpowiedzi używając podanych słów. Pamiętaj o “to be” 4. W ćwiczeniach na str. 45 zrób ćw. 1, 2 i 3. THANK YOU, BYE Good morning Children! 1. Otwórz podręcznik na str. 62. W zeszycie zapisz datę 6th April oraz Topic: They’re dancing in the gym! 2. Przeczytaj dialog z ćw. 1 dwa razy, raz cicho, raz głośno. Powiedz sobie go po polsku. 3. Gdy chcemy powiedzieć po angielsku, że jakaś czynność dzieje się TERAZ-NOW , używamy konstrukcji/czasu- PRESENT CONTINUOUS. a) zdania twierdzące: OSOBA + TO BE+ CZASOWNIK+ ING. I am reading. b) przeczenia: OSOBA + TO BE + NOT + CZASOWNIK + ING I am not playing. 4. Teraz wstań! Zacznij podskakiwać jak piłeczka i powiedz głośno : I am jumping! Przestań podskakiwać i powiedz głośno: I am not jumping! 5. Teraz przyjrzyj się ramce Grammar app ( tej pod dialogiem) Zwróć uwagę jak tworzymy czasowniki z końcówką –ing. 6. Zrób ćwiczenie 3, w zeszycie. Uzupełnij co Zac mówi do Ruby przez telefon. Zapisz tylko brakujące słowa w lukach od 1 do 7. 7. Ucz się o PRESENT CONTINUOUS- podręcznik ( ramka po lewej stronie- Present continuous: affirmative and negative. THANK YOU- BYE! - GOOD MORNING CHILDREN! 1. Otwórz podręcznik na i odszukaj ćw. 2. Czytaj opis położenia miejsc w szkole (obrazek z i odgadnij ich nazwy. Zapisz te nazwy w zeszycie. 2. Teraz zrób ćwiczenie 3, W zeszycie uzupełnij opis szkoły ( obrazek str. 60) . Napisz brakujące słowa od 1-13 w zeszycie. 3. Otwórz ćwiczenia na stronie 44 i zrób ćw. 1 oraz 2. BYE! HAVE A NICE DAY! Witam, good morning children! Plan pracy : 1. W zeszycie, napisz nazwę nowego rozdziału; WHAT ARE YOU DOING?, następnie datę: 30th March oraz Topic: Break time! ( Czas na przerwę!) 2. Popatrz na ilustrację- podręcznik 3. W ćw. 1 na tej stronie znajdziesz nowe słówka, ćwicz ich wymowę z tłumaczem. 4. Dopasuj te słówka do miejsc zaznaczonych cyframi od 1 do 13 na obrazku. Napisz te nazwy w zeszycie-długopisem i ich polskie znaczenie ołówkiem. Twoim zadaniem jest umieć nowe słówka! Powodzenia. Pozdrawiam, Aleksandra Zając Drogie Dzieci. Czas na kolejny test. Traktujcie go jako utrwalanie poznanego materiału. Postępujcie tak samo jak z poprzednim testem. W przyszłym tygodniu zaczniemy uczyć się czegoś nowego. Powodzenia , Aleksandra Zając Brainy_kl5_Unit_Test_4_A(1).pdf Rozwiąż test, pomijając zadanie 1-słuchowe. Zapisz odpowiedzi w zeszycie. Brainy_kl5_Unit_Test_3_A(1).pdf Najlepsza odpowiedź Kasia1293 odpowiedział(a) o 16:32: być na bierząco - być na ''czasie'', życ dzisiejszym dniem itp. nie umiem wytlumaczyc ale wiem o co kaman .. xD Odpowiedzi kisiowa odpowiedział(a) o 16:32 znać wszystkie aktualne wydarzenia , itp . Majaka odpowiedział(a) o 16:33 dziaa wam! ;]] Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub Próbna matura 2015 z języka polskiego już za uczniami! Co było na egzaminie? Rozprawka z "Pana Tadeusza" lub interpretacja wiersza Krzysztofa Kamila Baczyńskiego "Spojrzenie". Uczniowie musieli też odpowiedzieć na pytania do prozy Władysława Kopalińskiego oraz Marcina Tkaczyka. Arkusz CKE oraz odpowiedzi na naszej stronie!Pobierz: Pobierz: ***ZADANIE KopalińskiIrrealizm języka w filmie1. Istnieje widoczna rozbieżność między szczegółowym realizmem strojów, broni i architektury w filmach historycznych a kompletnym brakiem realizmu języka, kiedy (jak np. w Krzyżakach, Faraonie) Polacy XV wieku i starożytni Egipcjanie mówią uwspółcześnioną polszczyzną. Autorzy powieści historycznych poświęcają wiele czasu badaniom materiałów i źródeł, aby się upewnić co do autentyczności faktów przedstawianych w książce. Ale jak reagują powieściopisarz, dramaturg, scenarzysta na sprawy języka, które są rzeczywistym problemem w prawdziwym życiu? Tworzeniem iluzji, która by mogła zadowolić czytelników i widzów. Stuprocentowy realizm, osiągalny w architekturze, kostiumach czy obyczajach, tu by się nie przydał na nic. Kiedy akcja odbiega od zakresu współczesnej polszczyzny i dzieje się na przykład w Polsce Bolesława Kędzierzawego, nie może już być mowy o realizmie języka, jeśli nasze audytorium ma coś z tej akcji Iluzja języka jest nie tylko usprawiedliwiona, lecz także konieczna, kiedy np. osoby dramatu mówią innym językiem niż słuchacz albo kiedy różne osoby mówią różnymi językami, każda w swoim środowisku lub między sobą, albo kiedy różnojęzyczni ludzie nie mogą się porozumieć. Problem realizmu językowego powstał naprzód w literaturze pięknej. U Homera występują Grecy i Trojanie. Ci mówili zapewne jakimś językiem frygijskim, całkiem odmiennym od greckiego. Mimo to w Iliadzie herosowie porozumiewają się ze sobą bez trudności, a autor nie napomyka nawet o jakichkolwiek kłopotach językowych. Nie ma także mowy o nieporozumieniach i tłumaczach w Pieśni o Rolandzie z XI wieku, gdzie Maurowie rozmawiają z Frankami bez Ale literatura nie jest naśladowaniem rzeczywistości. Autor może czytelnikowi przedstawić dowolną scenę przez wtrącenie kilku zręcznie użytych słów. Wystarczy takie zdanie: „Henryk mówił z wyraźnym akcentem niemieckim” albo „Anna z ledwością mogła zrozumieć, co żołnierz mówił do niej po francusku”. Na scenie i ekranie jest inaczej. Akcja toczy się przed naszymi oczami tak, jakby się ziała naprawdę. Co robić wtedy? Najprościej zignorować całe zagadnienie. Hamlet u Szekspira nie udaje, że mówi po duńsku, tak jak Maria Stuart Słowackiego nie pozoruje angielszczyzny. Słuchacze zgadzają się milcząco na tę konwencję. Kłopoty zaczynają się dopiero wtedy, kiedy postacie sceniczne należą do różnych grup etnicznych, jak się to często zdarza we współczesnych filmach lub serialach Reżyserzy chwytają się tu różnych sposobów. Od całkiem naturalistycznych, kiedy każdy mówi po swojemu, a treść tłumaczą napisy, do rozwiązań połowicznych, kiedy postacie mniej ważne szwargocą do siebie coś, co i tak nie ma znaczenia dla akcji, po prostu dla stworzenia kolorytu lokalnego, a zasadnicze kwestie, np. między Hiszpanami, wypowiadane są po polsku. Niekiedy reżyser w ogóle nie przejmuje się tą sprawą, jak w komedii filmowej Marysieńka i Napoleon, gdzie wszyscy – Francuzi, Polacy, cesarz i lokaje – mówią sobie spokojnie po Reżyser kręcący poważny film historyczny uzależni zapewne swój sposób postępowania od okresu, w którym rozgrywa się akcja filmu. Jeżeli jest to wiek XIX lub epoka oświecenia, autentyczny język epoki doda tylko filmowi smaku. Ale już film o Reju z Nagłowic zmusi do kompromisów lingwistycznych, do pozornej tylko archaizacji, inaczej bowiem treść dzieła byłaby zrozumiała wyłącznie dla językoznawców, którzy, jak wiadomo, w przeciętnej sali kinowej stanowią znikomą podstawie: W. Kopaliński, Irrealizm języka w filmie, [w:] tenże: Koty w worku, czyli z dziejów pojęć i rzeczy, Warszawa 2004, s. 209– do tekstu na następnej (0-2 punkty)a) Na podstawie dwóch początkowych akapitów wyjaśnij znaczenie wyrażenia „iluzja języka”.PRZYKŁADOWA ODPOWIEDŹ: Bohaterowie filmowi mówią językiem zrozumiałym dla widzów, a nie swoim Podaj z tekstu dwa sposoby, za pomocą których tworzy się w filmie iluzję ODPOWIEDŹ:uwspółcześnienie mowy bohaterówobcokrajowcy mówią tak jak widzowieludzie pochodzący z różnych środowisk mówią tak (0-2 punkty)a) Przeprowadź analizę słowotwórczą wyrazu „słuchacz”. Napisz wyraz podstawowy i ODPOWIEDŹ:wyraz podstawowy: słuchać, przyrostek/formant/sufiks: –aczb) Podaj inny formant o tym samym znaczeniu słowotwórczym, co formant wypisany w poleceniu a).PRZYKŁADOWA ODPOWIEDŹ:–er LUB –arz LUB –el LUB inaczej zgodnie z zasadami tworzenia nazw wykonawców (0–2 punkty)a) W którym z wymienionych dzieł literackich mamy do czynienia z irrealizmem języka bohaterów?A. W W trenach Jana W powieściach historycznych Henryka W Zemście Aleksandra Uzasadnij swój ODPOWIEDŹ: Język bohaterów powieści historycznych Sienkiewicza tylko sprawia wrażenie, że jest archaiczny. W rzeczywistości to tylko pozorne postarzenie (0–3 punkty)a) Które z określeń najpełniej odpowiada stosunkowi autora do irrealizmu języka w filmie?A. Brak Wypisz z tekstu zdanie, w którym Kopaliński wprost wyraża swoją opinię o irrealizmie języka w ODPOWIEDŹ:Stuprocentowy realizm, osiągalny w architekturze, kostiumach czy obyczajach, tu by się nie przydał na nic LUBKiedy akcja odbiega od zakresu współczesnej polszczyzny i dzieje się na przykład w Polsce Bolesława Kędzierzawego, nie może już być mowy o realizmie języka, jeśli nasze audytorium ma coś z tej akcji zrozumieć LUBIluzja języka jest nie tylko usprawiedliwiona, ale i konieczna (…)c) Na podstawie tekstu sformułuj jeden argument uzasadniający stanowisko ODPOWIEDŹ: Dialogi muszą być zrozumiałe dla widza LUB posługiwanie się oryginalnym językiem przez bohaterów spowoduje brak zrozumienia u (0–2 punkty)Zdaniom z akapitu 3. przyporządkuj funkcję, jaką pełnią one w stosunku do sąsiadujących z nimi fragmentów tekstu. Rozwiązanie wpisz do ODPOWIEDŹ:a - 3b - 2c - 5Pobierz: ZADANIE 2Marcin TkaczykNa co komu logika?1. Każdy nauczyciel logiki bywa od czasu do czasu pytany o cel i sens uczenia się jego dyscypliny. Tadeusz Kotarbiński, wybitny polski uczony, zwykł był w takich sytuacjach mawiać: „pytanie »na co komu logika?« powinno być rozpatrywane jako część szerszego problemu: »na co człowiekowi rozum?«”. Kto nie widzi potrzeby uczenia się logiki, ten nie do końca zdaje sobie sprawę z tego, do czego służy rozum. Każdy zaś, kto wie, do czego rozum służy, ma świadomość i tego, jak potrzebne jest wykształcenie jego naturalnej zdolności do jasnego myślenia, ścisłego wypowiadania się i poprawnego uzasadniania głoszonych Są tacy, którzy głoszą, że logika jest zbyt trudna, by zwykły śmiertelnik mógł wykształcić się w niej na jakimkolwiek rozsądnym poziomie. To, oczywiście, jest głupstwo. Skoro bowiem w cyrku słoń może opanować sztukę tańca, to należący do uniwersytetu reprezentant gatunku homo sapiens jest w stanie wyszkolić się w używaniu jednej matematycznej funkcji – Można jednak spotkać ludzi, którzy wątpią w związek umiejętności logicznego myślenia ze studiowaniem teoretycznej logiki. Ludzie ci, czasem nawet naukowo utytułowani, przypisują sobie samym praktyczne umiejętności logiczne, przyznając się zarazem do tego, że logiki nigdy nie zdołali się nauczyć. Mylą się. Wierzą oni naiwnie we własne zdolności do jasnego myślenia, precyzyjnego wypowiadania się i poprawnego uzasadniania, ponieważ nie są w stanie dostrzec logicznych błędów, które notorycznie popełniają. Skoro nie widzą własnych błędów logicznych, nie cierpią z ich powodu i upewniają samych siebie, że nie potrzebują kształcić się w logice. W ten sposób wpadają w zaklęty krąg nielogiczności. Gdyby zechcieli nauczyć się logiki, z przerażeniem odnosiliby się do nonsensów, które wcześniej wydawały się im całkiem rozsądne, a nawet głębokie. Albowiem, jak napisał Jan Łukasiewicz, wielki logik, kto wykształcił się w logice matematycznej, temu jakby łuski spadają z oczu, widzi on błędy tam, gdzie inni ich nie dostrzegają, i dostrzega nonsensy tam, gdzie wielu widzi jakąś tajemniczą głębię. Rzeczywiście, wyjąwszy zawodowych logików, studiujemy logikę nie po to, by coś – w domyśle: coś praktycznego – z nią zrobić. Raczej studiujemy logikę po to, by ona coś zrobiła z nami, w szczególności z naszym W pocie czoła wdrażając się w podstawowe rachunki logiczne, dzień po dniu, w rezultacie wielkiego wysiłku, przeżywszy liczne niebezpieczne przygody matematyczne i filozoficzne, wchodzimy w posiadanie skarbu kultury logicznej. Myśl człowieka logicznie wykształconego rożni się bowiem od naturalnej zdolności do logicznego myślenia mniej więcej tak, jak mistrzowski skok narciarski wykształconego sportowca rożni się od naturalnej zdolności do podskakiwania przy grze w podstawie: Marcin Tkaczyk, Logika. Wykład kursoryczny, Lublin [ [na prawach maszynopisu].Zadania do tekstu na następnej (0–1 punkt)Wypisz dwie opinie na temat logicznego myślenia, z którymi polemizuje autor ODPOWIEDŹ:1) Wyuczenie się logicznego myślenia jest zbyt trudne dla przeciętnego Logiczne myślenie jest człowiekowi dane przez naturę, więc nie trzeba się go (0–2 punkty)a) W swoim tekście autor przywołuje dwie analogie. Wypisz ODPOWIEDŹ:1) Przykład słonia, który się nauczył Przykład skoku Sformułuj dwie tezy, na rzecz których autor argumentuje, stosując ODPOWIEDŹ:1) Przeciętny człowiek może się nauczyć Logika nie jest człowiekowi dana przez naturę, trzeba się jej (0–2 punkty)Oceń, czy podane zdania są zgodne z tekstem. Wybierz T, jeśli zdanie jest zgodne z tekstem, lub N, jeśli nie Kotarbiński uważał, że człowiek ma naturalną zdolność do logicznego myślenia. słonia ma unaocznić niedorzeczność antytezy sformułowanej na początku akapitu 2. ostatnim zdaniu felietonu autor przestrzega przed pułapkami logiki teoretycznej. NIEZADANIE (0–1 punkt)Dokończ główną myśl felietonu – wybierz i zaznacz odpowiedź A albo B oraz jej uzasadnienie spośród odpowiedzi 1– logiki teoretycznej jestPRZYKŁADOWA ODPOWIEDŹ: B 2KONIECZNIE PONIEWAŻ KORZYSTNIE WPŁYWA NA JAKOŚĆ MYŚLENIA I WYPOWIADANIA SIĘ ZADANIE (0–2 punkty)Przyporządkuj numerom kolejnych akapitów literowe oznaczenia pytań. Odpowiedzią na pytanie powinien być cały Po co uczyć się logiki?b) Czy logika jest potrzebna?c) Dla kogo logika jest za trudna?d) Kto tkwi w „zaklętym kręgu nielogiczności”?e) Co na temat logiki twierdził Tadeusz Kotarbiński?f) Czy przeciętny człowiek może się nauczyć logiki?PRZYKŁADOWA ODPOWIEDŹ:1 - b2 - f3 - aZADANIE (0–1 punkt)Uzupełnij tabelę – dobierz do każdej funkcji sformułowanie służące podkreślaniu spójności tekstu. Wpisz odpowiedni numer do kolumny w tekścieA. Sygnalizuje wnioskowanieB. Sygnalizuje przeciwstawienie1) każdy bywa…2) można jednak…3) skoro bowiem…, to…PRZYKŁADOWA ODPOWIEDŹ:A - 3B - 2ZADANIE 3Wybierz jeden temat i napisz 1. Czy odkupienie winy zwalnia człowieka z odpowiedzialności za wyrządzone krzywdy? Rozważ problem i uzasadnij swoje zdanie, odwołując się do podanego fragmentu Pana Tadeusza Adama Mickiewicza, do całego utworu oraz do innego tekstu kultury. Twoja praca powinna liczyć co najmniej 250 MickiewiczPan TadeuszKsięga X: Emigracja. JacekImię zdrajcy przylgnęło do mnie jako ode mnie twarz obywatele,Uciekali ode mnie dawni przyjaciele;Kto był lękliwy, z dala witał się i stronił;Nawet lada chłop, lada Żyd, choć się pokłonił,To mię z boku szyderskim przebijał uśmiechem;Wyraz »zdrajca« brzmiał w uszach, odbijał się echemW domie, w polu. Ten wyraz od rana do zmrokuWił się przede mną, jako plama w chorym nie byłem zdrajcą kraju!...(…)*Uciekłem z kraju!Gdziem nie był! com nie cierpiał!Aż Bóg raczył lekarstwo jedyne się potrzeba było i naprawićIle możności to...(…)„Bardziej niźli z miłości, może z głupiej pychyZabiłem; więc pokora... wszedłem między mnichy,Ja, niegdyś dumny z rodu, ja, com był junakiem,Spuściłem głowę, kwestarz, zwałem się Robakiem,Że jako robak w prochu...”„Zły przykład dla Ojczyzny, zachętę do zdradyTrzeba było okupić dobremi przykłady,Krwią, poświęceniem się...Biłem się za kraj; gdzie? jak? zmilczę; nie dla chwałyZiemskiej biegłem tylekroć na miecze, na sobie wspominam nie dzieła waleczneI głośne, ale czyny ciche, użyteczne,I cierpienia, których nikt...”Udało mi się nieraz do kraju przedzierać,Rozkazy wodzów nosić, wiadomości zbierać,Układać zmowy... Znają i GalicyjanieTen kaptur mnisi – znają i Wielkopolanie!Pracowałem przy taczkach rok w pruskiej fortecy,Trzy razy Moskwa kijmi zraniła me plecy,Raz już wiedli na Sybir; potem AustryjacyW Szpilbergu zakopali mnie w lochach do pracy,W carcerdurum – a Pan Bóg wybawił mię cudemI pozwolił umierać między swoim ludem,Z Mickiewicz, Pan Tadeusz czyli Ostatni zajazd na Litwie. Historia szlachecka z roku 1811 i 1812 we dwunastu księgach wierszem, Wrocław rozwiązanie na następnej WYPRACOWANIEProblem winy i kary dotyczy wszystkich ludzi niezależnie od czasów i kręgów kulturowych, dlatego podejmowany był od wieków przez filozofów, etyków, moralistów, ale także przez twórców literatury i scenarzystów. Człowiek z natury jest dobry, ale ma wolną wolę, która umożliwia dokonywanie indywidualnych wyborów. Wybór zła często jest nieprzemyślaną odpowiedzią na bodźce zewnętrzne – skutkiem emocji, których nie kontrolujemy. Odkupienie winy jest zadośćuczynieniem za popełnione grzechy, czymś więcej niż żal i skrucha. Jest to czynienie dobra mające wynagrodzić zło, którego człowiek się dopuścił. Czy odkupienie winy zdejmuje z człowieka odpowiedzialność za wyrządzone krzywdy? Uważam, że człowiek, który uczynił zło – bez względu na to, czy zrobił to jednorazowo, czy wielokrotnie – do ostatnich chwil swojego życia może odkupić swoje winy. Odkupienie win jest dowodem pokory i skruchy, czynem, który pozwala na rehabilitację wobec innych i siebie. Sądzę jednak, że nie umożliwia ono zmazania odpowiedzialności za wyrządzone krzywdy. Człowiek tylko w uzasadnionych przypadkach zostaje uznany za niepoczytalnego – nieświadomego zła, które popełnił. Za wybory, których dokonujemy, zawsze pozostajemy odpowiedzialni – nawet jeśli działamy pod wpływem jest, że Jacek Soplica popełnił straszną zbrodnię. W dramatycznych okolicznościach, podczas szturmu Rosjan na zamek Horeszków, młody szlachcic wpadł w uniesienie i szał na widok triumfującego Stolnika, który lekceważył jego uczucie do swojej córki. W skrajnych emocjach, „z głupiej pychy”, rozgoryczony niespełnioną miłością zastrzelił ojca ukochanej Ewy. Konsekwencją strasznego czynu było „imię zdrajcy”, które przylgnęło do bohatera „jako dżuma”. Soplica, dumny i sławny, teraz został wzgardzony i odepchnięty nie tylko przez dawnych przyjaciół, ale nawet i „lada chłopa”, co stanowiło dodatkową ujmę dla jego honoru. Wykluczenie ze społeczności było motywacją do odkupienia win. „Poprawić się potrzeba było i naprawić, ile możności to…” – mówi umierający Soplica w swojej ostatniej spowiedzi. Uznanie i zrozumienie swoich win było w tym przypadku źródłem skruchy i powodem przemiany, jaka dokonała się bohaterze. Dlatego Jacek Soplica zdecydował się „wejść pomiędzy mnichy” i dla podkreślenia swojego uniżenia przybrać imię Robaka. W Księdze X bohater dokonuje rozliczenia ze swoją przeszłością. W związku z tym, że jego czyn interpretowany był jako zachęta do zdrady narodu, rozumiejąc, jak „zły przykład [dał] dla Ojczyzny”, postanowił odkupić to „dobremi przykłady, krwią, poświęceniem się”. Jego postępowanie potwierdza tę decyzję – Soplica nie wahał się znosić cierpienia, ryzykować więzieniem i życiem, byle tylko dokonać czynów, które pozwolą mu zrehabilitować się przez innymi ludźmi i przed samym sobą. Wielokrotnie poświęcał się dla ojczyzny, przelewając krew, ale także w roli emisariusza organizującego potajemnie Polaków do walki z zaborcą. Pokorę, której się nauczył w trakcie swojego kwestarskiego życia, widać w słowach: „Milej sobie wspominam nie dzieła waleczne/ I głośne, ale czyny ciche, użyteczne,/ I cierpienia […]”. Jednym z aktów zadośćuczynienia było bohaterskie uratowanie życia Hrabiemu i perspektywy lat Soplica, wspominając swoje życie, mówi, że poświęcenie się dla ojczyzny i dla innych ludzi było najlepszym lekarstwem na chorobę jego duszy dręczonej wyrzutami sumienia – lekarstwem zesłanym przez opatrzność. Zbrodnia, którą popełnił, paradoksalnie przybliżyła go do Boga i ukształtowała wewnętrznie. Bohater wierzy w Boże miłosierdzie, którego dowód upatruje w łasce dobrej śmierci: „a Pan Bóg wybawił mię cudem/ I pozwolił umierać między swoim ludem/ Z Sakramentami”. Ostatecznie Soplicy udaje się zasłużyć na przebaczenie Boga i odzyskać szacunek ludzi. Nie zdejmuje to jednak z niego odpowiedzialności za wyrządzone krzywdy. Do samej śmierci wyraz „zdrajca” prześladuje go jak „plama w chorym oku”. Przykład ten wskazuje, że mimo odbytej pokuty i zadośćuczynienia za grzechy, nie możemy zdjąć z siebie odpowiedzialności za własne czyny i o nich zapomnieć – do ostatnich dni będą one ciążyć na naszym winy i pokuty podejmuje także Joseph Conrad w powieści „Lord Jim”. Tytułowy bohater to młody oficer, który – choć nade wszystko ceni sobie honor – dla uniknięcia odpowiedzialności opuścił wraz z całą załogą tonący statek, nie informując pasażerów o zbliżającej się katastrofie. Dręczony przez wyrzuty sumienia jako jedyny zjawia się w sądzie, aby wziąć odpowiedzialność za popełniony czyn. Proces i kara nie przynoszą jednak Jimowi ulgi. Z czasem nadarza się możliwość rozpoczęcia życia w nowym miejscu, a metamorfozę duchową bohatera symbolizuje zmiana imienia. Próbując odkupić swoją winę i odzyskać honor, Lord Lim angażuje się w walkę o pokój w Patusanie, a ostatecznie ginie, ponosząc odpowiedzialność za podjęte postaci, która próbuje odkupić swoje winy, jest także Gerry Conlon z filmu „W imię ojca”. To młody Irlandczyk mający na sumieniu drobne przestępstwa, które martwią jego ojca Giuseppe. W wyniku niefrasobliwości Gerry zostaje przez angielskie władze niesłusznie oskarżony o udział w zamachu bombowym i po brutalnym śledztwie skazany na karę wieloletniego więzienia. Do więzienia trafia także jego ojciec, ze względu na swój spokój i pobożność będący od lat obiektem drwin Gerry’ego, który widzi w nich tylko naiwność i uległość. Dopiero podczas odbywania kary Gerry zaczyna dostrzegać swoje błędy, zmienia się także jego stosunek do ojca – aczyna odkrywać jego mądrość i siłę ducha. Mimo że Giuseppe nigdy nie obwiniał syna za los, który im obu zgotował, po jego śmierci Gerry właśnie „w imię ojca” podejmuje heroiczną walkę o uniewinnienie. Tę walkę można uznać za formę odkupienia winy. Postawa bohatera zostaje nagrodzona: po wyjściu z więzienia Gerry dostaje szansę na nowe, dobre życie i chcemy wierzyć, że ją wykorzysta, choć pamięć o śmierci ojca pozostanie w nim na przykłady wskazują, że człowiek może trwać w grzechu lub próbować odkupić swe winy, jednak odpowiedzialności za wyrządzone zło nie pozbędziemy się nigdy. Popełnione czyny są częścią przeszłości, o której nie da się zapomnieć. Ulgę może jednak przynieść doświadczenie przebaczenia, co stało się udziałem bohatera Mickiewicza, zmierzenie się z konsekwencjami swoich decyzji, na co zdecydował się Jim, czy podjęcie skutecznej próby zmiany życia na wzór Gerry’ Temat 2. Zinterpretuj podany utwór. Postaw tezę interpretacyjną i uzasadnij ją. Twoja praca powinna liczyć co najmniej 250 Kamil BaczyńskiSpojrzenieNic nie powróci. Oto czasyjuż zapomniane; tylko w lustrachzasiada się ciemność w moje własneodbicia – jakże zła i znam, na pamięć znam i nie chcępowtórzyć, naprzód znać nie mogęmoich postaci. Tak umieramz półobjawionym w ustach teraz znów siedzimy kołem,i planet dudni deszcz – o mury,i ciężki wzrok jak sznur nad stołem,i stoją ciszy jeden z nas – to jestem ja,którym pokochał. Świat mi rozkwitłjak wielki obłok, ogień w snachi tak jak drzewo jestem drugi z nas – to jestem ja,którym nienawiść drżącą począł,i nóż mi błyska, to nie łza,z drętwych jak woda trzeci z nas – to jestem jaodbity w wypłakanych łzach,i ból mój jest jak wielka czwarty ten, którego znam,który nauczę znów pokoryte moje czasy nadaremnei serce moje bardzo chorena śmierć, która się lęgnie we X 43 Kamil Baczyński, Wybór poezji, Wrocław Pobierz: PRZYKŁADOWE WYPRACOWANIEWiersz Krzysztofa Kamila Baczyńskiego, jak wskazuje data zamieszczona pod tekstem, napisany został niespełna rok przed tragiczną śmiercią poety w powstaniu warszawskim. Tytuł „Spojrzenie” może odnosić się do spojrzenia w głąb siebie, którego dokonuje podmiot mówiący, reprezentant młodych ludzi wrzuconych w wir wojny (świadczy o tym używanie czasowników w 1. osobie liczby pojedynczej i w 1. osobie liczby mnogiej). To „spojrzenie” jest jednocześnie próbą określenia swej tożsamości, zmienionej pod wpływem wojennej w której znajduje się osoba mówiąca w wierszu, jest dla niej przytłaczająca. Ze smutkiem mówi o straconych bezpowrotnie czasach młodości poświęconych walce, a nie beztroskiemu dojrzewaniu. Pesymizm tych wspomnień podkreślony został przez metafory: widoczną już w strofie pierwszej ciemność, która, jak coś lotnego, złowrogiego zsiada się w odbiciach w lustrze, zakłócając prawidłowy odbiór. Mówiący znajduje się w niezwykłej sytuacji, którą opisuje w strofie drugiej. Otwiera ona kosmiczną niemal perspektywę zagłady, znaną także z wiersza Baczyńskiego „Ten czas”. Zarówno w podanym tekście, jak w przywołanym utworze „Ten czas” pojawiają się wspólne motywy: ciemność, sznury i, najważniejszy według mnie, motyw dudnienia. Odsyła on zarówno w „Spojrzeniu”, jak i w wierszu „Ten czas” do niesprecyzowanych zagrożeń, jakie niesie wojna. Dudniący deszcz napawa strachem, tak samo jak dudniące głowy („Ten czas”)– obydwa obrazy nie wróżą niczego dobrego, potęgują strach. Dudniący deszcz tworzy pejzaż apokaliptyczny, w którym „ja” liryczne widzi siebie w swoistym nie tylko rozdwojeniu, ale w czterech osobach. Poeta potwierdza to w każdym z pierwszych wersów 4., 5., 6. i 7. zwrotki: I jeden z nas – to jestem ja; a drugi z nas – to jestem ja; a trzeci z nas – to jestem ja; i czwarty ten. Ma poczucie utraty tożsamości spowodowane dramatem wojny, koniecznością wzięcia udziału w walce, do której przecież nikt go nie przygotował. Wchodził z wiarą w życie – pokochał, aby zaraz począć nienawiść. Płacze nad sobą, gdyż przeraża go świadomość tego, że już nigdy nie uda mu się powrócić do jasnego życia, które pamięta z czasów młodości, nie uda mu się odzyskać na zawsze straconej niewinności. Jego dramatyczną sytuację podkreśla porównanie: ból mój jest jak wielka ciemność. Dramat „ja” mówiącego uwydatniony jest w ostatniej strofie, w której widzi on siebie jako czwartego, którego zna. Przez moment w drugim wersie tej strofy pojawia się jakaś nikła nadzieja, próba powrotu, nauka pokory. Jest to jednak złudne, gdyż za moment mówiący stwierdza, że jego serce jest na zawsze chore, zarażone śmiercią, co oznacza, że już nigdy nie będzie mógł patrzeć na świat jasno, gdyż ta śmierć się w nim „lęgnie sama”. Raz „wyzwolona”, „dopuszczona” do głosu, na zawsze go Kamil Baczyński ma świadomość mroczności czasów wojny nie tylko dlatego, że życie wielu ludzi było zagrożone. Najgorsza dla niego jest świadomość spustoszenia moralnego, które ten ekstremalny czas wytworzył. Nauczeni w młodości zasad, młodzi ludzie musieli w czasie wojny zapomnieć, co to litość, sumienie, o czym pisał Baczyński w wierszach „Pokolenie” (Nas nauczono. Nie ma litości.) czy „Elegia o... chłopcu polskim”. W ostatnim tekście mowa jest o tym, że „synek” ginie, ale postawiony przez poetę na końcu ostatniego wersu znak zapytania, sprawia, że dokładnie nie wiadomo, czy powodem jego śmierci jest „zbłąkana kula”, czy „pęknięte serce”, które nie wytrzymało okropności wojny, nie mogło znieść dramatycznego widoku „wisielców” i „rudej krwi”.Zatem wiersz „Spojrzenie”, podobnie jak inne, wspomniane wcześniej wiersze poety, to podróż w głąb siebie, z której płynie wiedza, że: Nic nie powróci. Oto czasy już zapomniane. Początkowe słowa utworu można by uznać jednocześnie za jego pesymistyczną puentę. Wojna zmieniła świat, ale przede wszystkim zmieniła człowieka. Podkreśla to tak charakterystyczny dla poezji Baczyńskiego kontrast między światem dawnym i obecnym, między dawnym i obecnym „ja”. Motyw lustra pojawiający się w strofie pierwszej odsyła czytelnika do poszukiwania odpowiedzi na pytanie, jaki jest odbijający się w nim człowiek. Wewnętrzne rozbicie obserwowane w sobie samym prowadzi Baczyńskiego do dramatycznej refleksji, która zamyka utwór: Serce moje bardzo chore na śmierć, która się lęgnie we mnie. Nie ma tu nadziei, jest za to, być może, przeczucie zbliżającej się śmierci. Dziennie wysyła się około 40 miliardów e-maili, które są obecnie główną formą komunikacji pisanej. Jako że grzeczność, kultura osobista i dobre wychowanie nadal są cechami pożądanymi nie tylko w kontaktach bezpośrednich, ale także w korespondencji, która w dzisiejszych czasach zdominowana jest przez pocztę elektroniczną – warto znać zasady, które nią rządzą. fot. Poprawne napisanie e-maila mimo tego, że wydaje się błahostką, kryje w sobie wiele pułapek. Oto kilka wskazówek, które pomogą nam zaprezentować się z najlepszej strony i sprawią, że adresat (szczególnie jeśli nie znamy go osobiście) odbierze nas jako ludzi poważnych. Błąd 1: Kompromitujący lub nieadekwatny adres e-mail Po pierwsze, jeżeli chcemy być postrzegani jako osoby poważne i profesjonalne, powinniśmy zadbać o to, by nasz adres e-mail również taki był. Najbezpieczniej nazwać go swoim imieniem i nazwiskiem. Pamiętajmy, że adresy typu „kasiabuziaczek” czy „kicia25” są niedopuszczalne w kontaktach biznesowych. Nieprofesjonalny adres e-mail. Nasza redakcyjna praktyka pokazuje, że problem ten często dotyczy osób ubiegających się o pracę. Niestety CV zawierające e-maile z pseudonimami i zdrobnieniami nie skłaniają do umówienia się z taką osobą na rozmowę kwalifikacyjną. W adresie e-mail istotna jest także nazwa domeny, która stoi za znakiem małpy. Osoba prywatna powinna legitymować się adresem e-mail założonym na poważnym serwerze. W Polsce przykładami serwisów świadczących takie usługi są: gmail, wp, interia czy onet. Kompromitujący adres e-mail to nie jedyna sytuacja, w którym adres nadawcy może być problemem. Czasem zdarza się, że firma posiada wiele marek i konieczne jest wysyłanie maili z różnymi nazwami domeny po „małpie” (@). Warto ustawić najważniejszy e-mail domyślny i pamiętać o konieczności jego zmiany, jeśli sytuacja tego wymaga. Pozostając przy temacie rozmowy kwalifikacyjnej… Profesjonalny wizerunek w jej trakcie jest równie ważny jak obietnica, którą złożyliśmy wysyłając świetnie przygotowane CV. Właśnie dlatego warto zainwestować w garnitur wysokiej jakości. Warto wiedzieć jak rozpoznać dobry garnitur i jakich błędów nie popełniać kupując swój pierwszy egzemplarz. Nierzadko mogą to być bardzo kosztowne pomyłki, których stosunkowo łatwo można ominąć. Zapoznaj się z filmem video, który rozwieje wszystkie Twoje wątpliwości klikając w baner poniżej. Błąd 2: Nieprawidłowy adres odbiorcy Wysłanie treści do nieodpowiedniego adresata może spowodować negatywne konsekwencje. fot. Interfejsy większości serwisów e-mailowych pomagają dzisiaj swoim użytkownikom tzw. autouzupełnianiem wpisywanych adresów e-mail w pole „Do:”. Nieuwaga podczas wypełniania tego pola może skończyć się wysłaniem e-maila do niewłaściwego adresata. Taka sytuacja może doprowadzić do nieprzekazania informacji lub, co gorsza, przekazania jej w niepowołane ręce. Błąd 3: Brak tematu wiadomości Istotnym elementem wiadomości elektronicznej jest także jej temat, który wciąż jest lekceważony przez wielu nadawców. Często w pośpiechu pomijamy to pole lub wpisujemy w nie kilka przypadkowych liter z klawiatury. Temat wiadomości jest niezwykle istotny z dwóch powodów. Po pierwsze, kiedy wysyłamy maila do osoby, której nie znamy, istnieje możliwość, że brak tematu zadecyduje o jej zignorowaniu lub usunięciu. Jednak większy problem powstaje, kiedy nie wpisujemy tematów wiadomości, gdy korespondujemy z kimś często. Przy okazji wyszukiwania ważnego maila z przeszłości, w wynikach wyszukiwania pojawia się wtedy kilkadziesiąt wiadomości o treści „Brak tematu”. W której z nich jest treść, której szuka adresat? Podobna sytuacja ma miejsce, kiedy nadawca rozpoczyna nowy wątek korespondencji, ale robi to odpowiadając na starego maila bez zmiany tematu. Błąd 4: Błędne przywitanie Tradycja pisania maili jest stosunkowo krótka i przez to w polszczyźnie nie posiada ona jeszcze wykształconych wzorców stylistycznych i formalnych. Wiadomość elektroniczna nawiązuje do dwóch rodzajów komunikacji: do tradycyjnego listu oraz do rozmowy bezpośredniej. W związku z tym, wiele osób ma problem z tym jak ją zacząć. Jeśli piszemy wiadomość prywatną, śmiało możemy rozpocząć od: Cześć, Hej, Droga Kasiu lub po prostu Kasiu (używając wołacza, nigdy mianownika – Kasia). Jeżeli jednak piszemy wiadomość służbową, sprawa jest nieco bardziej skomplikowana. Mimo tego, że Internet niweluje dystans między jego użytkownikami, nie można pozwolić sobie na wysłanie do przełożonego maila rozpoczynającego się nagłówkiem Cześć. Najczęściej popełnianym błędem jest rozpoczynanie wiadomości służbowej od słowa Witam. Wyraża ono wyższość nadawcy nad odbiorcą, ponieważ sugeruje powitanie odbiorcy maila w przybytku nadawcy (mieszkaniu, domu, rezydencji, na przyjęciu itp.). Słowo Witam jest poprawne w sytuacji, kiedy podczas faktycznych odwiedzin dowolnej natury gospodarz wita gości w swoim domu. No dobrze, tylko w takim razie jak rozpocząć e-mail by uniknąć kompromitacji? Najbezpieczniejszym i najbardziej eleganckim rozwiązaniem jest użycie sformułowania Szanowny Panie/Szanowna Pani (po nagłówku stawiamy przecinek). Używamy go także w sytuacjach, kiedy piszemy do kogoś po raz pierwszy. Sformułowanie to jest najbardziej formalne i na pewno nikogo nie urazi. Jeśli wiadomość e-mail kierujemy do osoby, której nie znamy, stosowanie zwrotów typu Panie Krzysztofie, Pani Joanno jest absolutnie niedopuszczalne. Zwrotu tego używamy tylko wtedy, kiedy jesteśmy w stanie zwrócić się tak wobec danej osoby również w rzeczywistości. Jeżeli korespondujemy z kimś kilkukrotnie w ciągu jednego dnia, nie rozpoczynamy każdego e-maila od nagłówka, tylko od razu odpowiadamy na otrzymaną wiadomość. Błąd 5: Niepoprawne zaadresowanie wiadomości e-mail Standardowy interfejs poczty e-mail zapewnia trzy pola, w które można wpisać adres odbiorcy „Do”, „Dw” i „Udw”. Poniżej zamieszczony jest opis zastosowania każdego z nich. 1. „Do” (ang. To) – główny adresat wiadomości, kiedy tylko dwie osoby zaangażowane są w proces komunikacji. Jedyny wypadek, w którym w polu „Do” nie pojawia się adres e-mail adresata opisano w podpunkcie nr 3. 2. „Dw” (ang. CC) – oznacza „do wiadomości” (ang. carbon copy) – w polu tym powinien pojawić się adres e-mail osoby (osób), która nie jest adresatem wiadomości, ale powinna również ją odczytać. Wykorzystanie pola „Dw” jest stosowne, kiedy o danej sprawie powinien wiedzieć przełożony lub współpracownicy zaangażowani w sprawę, której dotyczy e-mail. Jeśli nadawca używa pola DW, podczas odpisywania na maila konieczne jest użycie przycisku „Odpowiedz wszystkim” (ang. reply to all), który zapewni, że nasza odpowiedź dotrze do wszystkich zainteresowanych i oszczędzi nam konieczności kopiowania i wklejania ich adresów e-mail. 3. „Udw” (ang. BCC) – oznacza „ukryte do wiadomości” (ang. blind carbon copy) – w polu tym powinien pojawić się adres e-mail osoby (osób), która ma odczytać wiadomość, ale adresat nie powinien wiedzieć o ich udziale w korespondencji. Znajomość prawideł zastosowania tego pola jest niezwykle ważna, ale niestety niepowszechna. Choć ciężko w to uwierzyć, cały czas zdarzają się sytuacje, w których pracownik firmy wysyłając np. zapytanie ofertowe umieszcza adresy e-mail wszystkich adresatów (różnych firm) w polu „Do”, zamiast w polu „Udw”, w którym adresy te byłyby niewidoczne dla adresatów. Jest to pomyłka niewybaczalna, ponieważ ujawnia rozpatrywanych kontrahentów, a często także listę podwykonawców. Należy pamiętać, że jeśli użyjemy tej opcji kilkakrotnie w ciągu jednego dnia, wpisując dużą liczbę adresatów (np. 50), może włączyć się filtr antyspamowy i zablokować możliwość wysyłania wiadomości na okres nawet do 2 miesięcy. Błąd 6: Nieodpowiednio sformatowany tekst Podczas pisania maili obowiązuje najbardziej elegancka zasada świata „mniej to więcej” (ang. less is more). Należy zadbać o to, aby w tworzonym mailu nie pojawił się nadmiar formatowania. Trzeba pamiętać o odpowiednim rozmiarze czcionki. W korespondencji biznesowej niedopuszczalne jest stosowanie kolorowego tła i grafik. Kolejnym błędem jest pisanie wielkimi literami (z włączonym klawiszem „Caps Lock”), np. CO U CIEBIE SŁYCHAĆ? W Internecie wielkie litery rozumiane są jako przejaw krzyku i agresji. Wiele osób w ten sposób nieumiejętnie zaznacza najistotniejsze elementy wiadomości. Choć w większości przypadków to nieeleganckie, jeśli naprawdę zależy nam na podkreśleniu istotności jakiegoś fragmentu wysyłanego tekstu, lepiej go podkreślić lub pogrubić. Tego typu zabieg powinien jednak pojawić się wyłącznie w korespondencji pomiędzy przełożonym i podwładnym lub przy okazji przesyłania ważnego harmonogramu lub instrukcji do większej grupy osób. W profesjonalnych mailach używa się tylko przeciętnego rozmiaru czcionki w kolorze czarnym. Włączony CapsLock odbierany jest jako krzyk. Błąd 7: Co z emotikonami? Co z popularnymi buźkami? Jedni je uwielbiają, innych irytują. Co ciekawe, emotikony bywają pożyteczne. Często zapobiegają błędnej interpretacji tego, co chcemy przekazać w naszej wiadomości (np. gdy chcemy zażartować). Coraz częściej pojawiają się w wiadomościach i nie ma w tym nic złego, o ile są to wiadomości prywatne. Używanie emotikonów w korespondencji służbowej jest mało profesjonalne i niepoważne, dlatego lepiej zachować je na korespondencję ze znajomymi. Jednak nawet wtedy warto pamiętać, aby posługiwać się pojedynczymi emotikonami, a nie całymi ich kombinacjami. Używanie zbyt dużej ilości emotikonów może być postrzegane jako nieprofesjonalne. Błąd 8: Zbyt długi czas odpowiedzi Wiele osób często zastanawia się, po jakim czasie należy odpisywać na otrzymane maile. W korespondencji biznesowej, najbardziej pożądane są odpowiedzi udzielone w przeciągu jednego dnia roboczego. Jeśli to jednak niemożliwe, np. z uwagi na urlop lub delegację, należy pamiętać o odpowiednim ustawieniu autorespondera (wiadomości generowanej jako automatyczna odpowiedź za każdym razem, kiedy otrzymamy maila). Poinformuje on adresatów podczas naszej nieobecności, że odpowiedzi nie należy się spodziewać w bezpośredniej przyszłości. Na prywatne wiadomości można odpisać po kilku dniach – ich nadawcy zwykle mają numer telefonu adresata i w pilnych sprawach mogą po prostu zadzwonić. Błąd 9: Wysyłanie załączników Firmy używają skrzynek e-mail zlokalizowanych na serwerach komercyjnych. Mają one zwykle ograniczoną pojemność. Wysyłanie wiadomości z bardzo dużymi załącznikami może łatwo doprowadzić do ich zapełnienia, co jest wyjątkowo niepraktyczne. Skany dokumentów, wielkie cenniki w PDF albo rozbudowane elementy graficzne, które niepotrzebnie zamieniają prostego maila w giganta o objętości kilkudziesięciu megabajtów, bardzo często są źródłem frustracji odbiorców. Oprócz tego, gdy wysyłamy wiadomość z załącznikiem, warto wspomnieć o tym w treści e-maila, aby adresat nie przegapił załączonego pliku. Pusta wiadomość z załącznikiem jest nie tylko bardzo trudna do odszukania po jakimś czasie od wysłania, ale także świadczy o braku organizacji i profesjonalizmu nadawcy. Błąd 10: Nieeleganckie zakończenie wiadomości Kończenie wiadomości, podobnie jak ich rozpoczynanie, dla wielu osób jest dość problematyczne. Jak zatem kulturalnie i grzecznie zakończyć e-mail? Korespondencja służbowa ponownie wymaga od nas powagi i elegancji. Najbardziej kulturalnym zakończeniem wiadomości będzie zwrot Z poważaniem lub Z wyrazami szacunku, który świadczy o szacunku jakim darzymy adresata. Jeżeli korespondencja jest nieco mniej oficjalna, można zakończyć list uprzejmym sformułowaniem Pozdrawiam/Z pozdrowieniami. W korespondencji prywatnej możemy pozwolić sobie na większą pobłażliwość i wylewność pożegnań. W obu przypadkach ważne jest podpisanie wiadomości – w korespondencji służbowej imieniem i nazwiskiem (lub inicjałami, jeżeli często korespondujemy z daną osobą), w prywatnej tylko imieniem. W korespondencji służbowej konieczny jest także podpis firmowy, który powinien uwzględniać nazwę firmy i dokładny adres fizyczny, a także www. Można także zdecydować się na umieszczenie niewielkiej grafiki z logo firmy. W przypadku osób piastujących niektóre stanowiska (np. księgowej) dopuszczalne jest także umieszczenie w podpisie maila dokładnych danych firmy (NIP, REGON, KRS) oraz numeru konta. Korespondencja e-mail w języku angielskim Niezwykle często zdarza się, że język polski nie jest już jedynym językiem, w którym korespondujemy. Oczywiście najczęściej używaną alternatywą jest język angielski, który w świecie korporacyjnym jest lingua franca. Relacje formalne w języku angielskim są różne od tych w naszym języku i przekłada się to bezpośrednio na korespondencję. Poniżej prezentujemy rozpoczęcia i zakończenia maila w języku angielskim do anonimowego Johna Clarksona: Dear Sir Yours faithfully Dear Mr. Clarkson Kind/Best regards Dear John Regards John Cheers Pod zakończeniem maila piszemy oczywiście imię i nazwisko nadawcy. Nazwisko możemy pominąć, jeśli wysyłana wiadomość jest nieformalna. Warto dodać pewne rozróżnienie dotyczące zakończenia formalnego. Wyrażenia Yours sincerely używamy, kiedy znamy adresata, do którego piszemy. Sformułowanie Yours faithfully zastosujemy, kiedy osoba, do której wysyłamy wiadomość jest dla nas nieznajoma. Obydwa zwroty oznaczają Z poważaniem. Obecne trendy w korespondencji korporacyjnej w języku angielskim są takie, że wszyscy zwracają się do siebie po imieniu, więc czasem korespondencja w języku angielskim toczy się w sposób, w który po polsku byłby nie do zaakceptowania. Warto także zapamiętać, że forma „Panie Michale/Pani Agato” w języku angielskim nie występuje. Innymi słowy, poprawne tłumaczenie zwrotu „Panie Michale,…” (PL) to „Michał,…” (EN). A oto krótkie podsumowanie wszystkich zwrotów powitalnych i pożegnalnych w języku polskim i angielskim: Korespondencja elektroniczna ma to do siebie, że często zmuszeni jesteśmy „rozmawiać” z osobami, których nie znamy. Musimy zatem w minimalnej liczbie słów i zabiegów edytorskich wywrzeć dobre „pierwsze wrażenie”. Unikając dziesięciu opisanych powyżej błędów, jako autorzy maili bez wątpienia będziemy postrzegani jako osoby poważne i profesjonalne. Jakie są Wasze doświadczenia z wysyłaniem maili? Czy opisane powyżej zasady były Wam już znane? Inne wpisy z tej kategorii Ikona elegancji: Grace Kelly Dyrektor kreatywny Chanel i guru współczesnej mody, Karl Lagerfeld, powiedział o niej, że była najpiękniejszą blondynką XX wieku. Stwierdził także, że żadna gwiazda kina ani arystokratka nie może równać się z jej wyczuciem stylu i elegancją. Grace Kelly, bo o niej mowa, w latach 50. była na ustach wszystkich – w USA jej wizerunek można było spotkać na każdym kroku. Świat, nieco znudzony wizerunkiem kuszącej uwodzicielki, który wykreowała Marilyn Monroe, oszalał na punkcie niebieskookiej blondynki, która prócz urody miała także maniery wielkiej damy i ogromną klasę. Odrobina historii Grace Kelly urodziła się 12 listopada 1929 roku w Filadelfii w zamożnej rodzinie. Dorastała w dobrobycie i dostatku, jej rodzice byli jednak bardzo surowi i rygorystyczni. Cenili sobie konserwatywne i katolickie wartości, w takim też duchu wychowywali czwórkę swoich dzieci. Już jako mała dziewczynka marzyła o karierze aktorskiej, wiedziała jednak, że zaborczy rodzice nigdy nie zgodzą się na to, by ich córka została aktorką. Przewrotny los sprawił, że Grace nie zdała egzaminu z matematyki, co uniemożliwiło jej podjęcie studiów. Ku niechęci rodziców młoda panna Kelly bez wahania zdecydowała się podjąć naukę w Amerykańskiej Akademii Teatralnej w Nowym Jorku. Początkowo, by osiągnąć finansową niezależność, dorabiała jako fotomodelka. Nieśmiała i wstydliwa dziewczyna szybko rozwinęła skrzydła. Kariera aktorska Jej pierwszymi krokami aktorskimi były niewielkie role w serialach i broadwayowskich przedstawieniach, dzięki którym szybko została zauważona. Debiutowała w 1951 roku epizodyczną rolą w filmie Czternaście godzin. Rok później zagrała pierwszą poważną rolę w westernie W samo południe i wówczas okrzyknięto ją najbardziej obiecującą aktorką Hollywood. W 1954 za rolę, którą zagrała u boku Clarka Gable’a w filmie Mogambo, otrzymała Złoty Glob, a w 1955 zdobyła Oscara za film Dziewczyna z prowincji. Rok 1954 należał do najbardziej pracowitych w karierze Grace Kelly. Młoda aktorka stała się muzą sławnego reżysera Alfreda Hitchcock’a i to dzięki niemu już na zawsze wpisała się w historię kina. Uważał ją za najlepszą aktorkę od czasów Ingrid Bergman. Zagrała w trzech filmach reżysera: M jak morderstwo, Okno na podwórze, Złodziej w hotelu. Później wystąpiła jeszcze w dwóch produkcjach: w filmie Łabędź i musicalu Wyższe sfery u boku Franka Sinatry. Lato 1955 roku okazało się przełomem w życiu Grace Kelly. Właśnie wtedy w Cannes poznała księcia Monako Rainiera III Grimaldi. Przewrotny los spłatał Grace kolejnego figla. Oto książę, którego początkowo uważała za „nudy w grafiku”, okazał się miłością jej życia. Osiem miesięcy później monarcha oświadczył się aktorce. „Filmowy sen” Grace Kelly trwał zaledwie pięć lat. W 1956 roku po ślubie z księciem Monako zakończyła błyskotliwą karierę, ponieważ koronowanej głowie nie wypadało grać w filmach. Alfred Hitchcock do końca życia nie mógł pogodzić się z jej decyzją. W 1962 próbował namówić, wówczas już księżną Monako, do zagrania roli w thrillerze Marnie. Grace początkowo uzyskała zgodę męża, jednak później książę zmienił zdanie i nie pozwolił żonie wrócić na duży ekran. Do gry w filmach nigdy nie wróciła. Tęsknota za aktorstwem towarzyszyła jej do końca życia. Grace Kelly i jej romanse W młodości aktorka miała wielką słabość do starszych i żonatych mężczyzn. Podczas kariery w Hollywood w życiu Grace Kelly było ich kilkunastu. Mimo oficjalnie wykreowanego wizerunku kobiety niedostępnej i dystyngowanej, brukowa prasa ciągle odkrywała i śledziła nowe romanse i skandale z piękną aktorką w roli głównej. Wśród jej kochanków wymienia się między innymi czterech największych gwiazdorów Hollywood lat 50.: Gary’ego Coopera, Cary’ego Granta, Clarka Gable’a oraz Olega Cassiniego, projektanta mody. MGM, wytwórnia filmowa reprezentująca interesy Grace Kelly, płaciła paparazzim za wyciszanie i ukrywanie skandali wybuchających wokół młodej aktorki. Amerykańska gwiazda poślubiła księcia „Ślub stulecia”, bo tak określano zaślubiny księcia Raineira z Grace Kelly, odbył się 19 kwietnia 1956 roku w monakijskiej Katedrze Św. Mikołaja. Zaproszono na niego 600 gości, a relację telewizyjną obejrzało około 30 milionów widzów. Największą sensację wzbudzała oczywiście suknia ślubna Grace Kelly. Odkąd ogłoszono książęce zaręczyny wszyscy zastanawiali się, na jaką suknię zdecyduje się amerykańska gwiazda. Postawi na klasykę czy zdecyduje się na coś bardziej ekstrawaganckiego? W dniu ślubu oczy całego świata zwróciły się na Monako. Gdy Grace Kelly pewnym i spokojnym krokiem weszła do Katedry, olśniła wszystkich. Suknia była klasycznym przykładem stylu New Look, wylansowanego przez Christiana Diora. Została zaprojektowana przez projektantkę kostiumów wytwórni filmowej MGM – Helen Rose. Ozdobiona perłami gorsetowa góra sukni została wykonana z koronki i jedwabiu. Do wykonania rozkloszowanego dołu wykorzystano 25 metrów jedwabistej tafty i 100 metrów jedwabnej siatki. Kelly zdecydowała, że na głowę włoży czepek udekorowany kwiatami pomarańczy inspirowany szekspirowską Julią i przepiękny długi koronkowy welon. Jej suknia ślubna została okrzyknięta najpiękniejszą suknią wszech czasów. Miała ogromny wpływ na modę ślubną i do dziś inspiruje elegancji Grace Kelly za ikonę stylu uchodziła jeszcze przed poślubieniem księcia Monako. U szczytu swojej sławy, w latach 50. była jedyną aktorką w Hollywood, która na plan zdjęciowy przychodziła w futrze z norek, białych rękawiczkach i nienagannie ułożonych włosach. Aktorka uwielbiała jedwab i drogą, wyszukaną biżuterię. W czasach swojej kariery aktorskiej nie korzystała z pomocy stylistek. Mało tego, często sama doradzała lub podpowiadała filmowym kostiumografom, jak powinna być ubrana grana przez nią postać. Po ślubie z monakijskim księciem jej stylizacje podziwiał cały świat. Księżna zachwycała i inspirowała w każdej sytuacji; czy to krocząc po czerwonym dywanie, czy towarzysząc mężowi na oficjalnym spotkaniu, czy też zwyczajnie spacerując po ogrodzie. Na wielkie bale, przyjęcia czy gale, które były nieodłącznym elementem dworskiego życia, monakijska księżna wybierała wieczorowe kreacje od czołowych domów mody takich jak Dior, Givenchy, Balenciaga, Lanvin, Chanel czy Yves Saint Laurent. Uwielbiała kroje, które podkreślały jej sylwetkę. Najlepiej czuła się w sukniach w stylu lat 50., które charakteryzowała gorsetowa góra podkreślająca talię i mocno rozkloszowana spódnica. Wybierała te uszyte z tiulu, szyfonu lub jedwabiu. Grace Kelly w wieczorowych kreacjach uwielbiała eksponować szyję, ramiona i dekolt. Często swoje stylizacje dopełniała luksusową biżuterią – najczęściej zakładała perły lub kolie z brylantów, ramiona okrywała futrzaną etolą. Nieodłącznym elementem jej stroju stały się także długie białe rękawiczki. Stawiała na neutralne kolory takie jak biel i czerń, czasami decydowała się na suknie w kolorze srebra lub złota. W ciągu dnia neutralne i stonowane barwy zamieniała na nieco bardziej żywe, najczęściej pastelowe kolory. Lubiła proste garsonki, jedwabne szmizjerki i krótkie tweedowe marynarki, które łączyła z rozkloszowaną lub ołówkową spódnicą. Często pokazywała się w sukienkach – najczęściej decydowała się na wzorzystą i rozkloszowaną, zawsze przewiązaną paskiem w tali, a dopełnieniem stroju był cienki płaszcz nonszalancko zarzucony na ramiona. Proste stylizacje uzupełniała idealnie dobranymi dodatkami, które były „wisienką na torcie” w każdym zestawie. Grace Kelly uwielbiała duże klasyczne torebki. Jej ulubionym modelem była ta marki Hermes, później „ochrzczona” jej nazwiskiem. Kultową dziś Kelly Bag rozsławiła w 1956 roku, kiedy to zasłaniała nią ciążowy brzuszek, chcąc ukryć go przed wścibskimi paparazzi. Po tym wydarzeniu sprzedaż torebki spektakularnie wzrosła. Stąd Hermes nazwał ją nazwiskiem księżnej Monako. Ta prosta trapezowa torba z delikatnej cielęcej skóry, zapinana poziomo z niewielką klapą z paskiem i kłódką wykonaną z białego lub żółtego złota do dziś jest synonimem luksusu. Kelly Bag do dziś bije rekordy popularności, a kobiety czekają na nią nawet kilka lat. Nieodłącznym elementem jej dziennych stylizacji był kapelusz lub turban, który ożywiał oficjalną całość. Księżna Monako uwielbiała nakrycia głowy! Mimo tego, że pracownicy dworu uważali jej kapelusze za nieco ekstrawaganckie i zbyt wymyślne, Grace Kelly nigdy z nich nie zrezygnowała. Księżna Monako znana była także z zamiłowania do okularów przeciwsłonecznych, które nosiła niezależnie od pory dnia. Najczęściej można było ją zobaczyć w klasycznych „kocich oczach” lub w modelu Wayfarer. Do jej ulubionych należały te marki Ray-Ban oraz Oliver Goldsmith. Kwintesencją elegancji w jej codziennych stylizacjach były białe lub czarne skórzane rękawiczki, które dobierała do prostych sukienek i żakietów. Grace Kelly zawsze wyglądała perfekcyjnie. Jej prywatne, na pozór proste i niewyszukane stylizacje były eleganckie i niewymuszone. Gdy księżna miała czas dla siebie, najczęściej spacerowała lub poświęcała go dzieciom. Wówczas decydowała się na styl casualowy, stawiała na elegancję w stylu safari. Uwielbiała luźne spódnice i lniane lub płócienne spodnie (w kolorze beżowym lub khaki) do połowy łydki, zwężające się ku dołowi z wysoką talią, popularnie znane jako spodnie capri. Dobierała do nich jedwabną koszulę lub kaszmirowy golf – najczęściej w kolorze białym. Do tego cienki skórzany pasek, dyskretna biżuteria i buty na płaskiej podeszwie: baleriny, mokasyny lub espadryle. Do codziennych stylizacji często dodawała wzorzystą apaszkę marki Hermes. Najczęściej nosiła ją przewiązaną na szyi lub przyczepioną do paska, czasem także wiązała ją na głowie. Takie połączenie było niezwykle funkcjonalne: nie tylko wyglądało perfekcyjnie, ale także zapewniało komfort i swobodę. Grace Kelly była niezwykle świadoma swojego stylu. Wiedziała co powinna nosić, a czego unikać, miała doskonałe poczucie estetyki. Stawiała na prostą klasyczną i ponadczasową elegancję, której była wierna do końca życia. Jej styl był idealną oprawą do wyglądu posągowej piękności. Księżna Monako wpisała się złotymi literami nie tylko w historię kina, ale także w historię mody. Jest nieśmiertelnym symbolem klasy i szyku. Do dziś inspiruje nie tylko wielkich projektantów, ale także zwykłe kobiety, które dzięki niej doceniły i pokochały stonowaną elegancję i prostotę ubioru. O Gentleman’s Choice: Jesteśmy bardzo młodym portalem, który publikuje treści o wysokiej wartości merytorycznej z wieloma autorskimi zdjęciami. Zależy nam na dalszym rozwoju i profesjonalizacji, które jednak zależą od liczby odbiorców, do której docieramy. Jeśli podobał Ci się ten artykuł, daj nam lajka i/lub udostępnij go na FB lub w innych mediach społecznościowych! Nic nie tracisz, a nasza wiedza może przydać się komuś z Twoich znajomych! Inne wpisy z tej kategorii Aston Martin DB5 – samochód Jamesa Bonda Jest wiele samochodów, które zapierają dech w piersiach, jednak Aston Martin DB5 stanowi wśród nich absolutną czołówkę. Uznawany przez wielu za najsławniejszy samochód świata, od pięciu dekad jest absolutną ikoną brytyjskiej motoryzacji. Ponadczasowość DB5 jest tak niezwykła, że James Bond wcale nie odstawia go na boczne tory również w nowych filmach. Pojawienie się samochodu w „Skyfall” sprawiło, że ponownie stał się on przedmiotem debaty o pięknie brytyjskiej motoryzacji. Nadwozie Aston Martin DB5 to samochód, którego nadwozie zostało zaprojektowane przez legendarną włoską firmę Carrozzeria Touring Superleggera. Odpowiada ona również za nadwozia wielu innych wielkich marek, takich jak Ferrari, Maserati czy Lamborghini. Seria DB wzięła swoją nazwę od inicjałów ówczesnego dyrektora zarządzającego – Sir Davida Browna. W latach sześćdziesiątych, nowy Aston Martin DB5 kosztował w salonie 4175 GBP. Dzisiaj, nawet pomijając inflację, jego cena „nieznacznie” wzrosła i zaczyna się od około GBP. Wszystko to dzięki „lokowaniu produktu” (które w latach sześćdziesiątych pewnie nie było tak nazywane) w filmach o sławnym agencie 007. Podobno firma Aston Martin, borykająca się wówczas z problemami finansowymi początkowo nie była zainteresowana współpracą z producentami filmów o agencie 007, ale ostatecznie to właśnie dzięki tej kolaboracji sytuacja ekonomiczna brytyjskiej legendy motoryzacji zmieniła się. Aston Martin DB5 od razu stał się wielkim hitem, a produkcją samochodu interesowała się nawet rodzina królewska. Co pod maską? Aston Martin DB5 napędzany jest czterolitrowym silnikiem, który z mocą 282 koni rozpędza ten półtoratonowy samochód do 100 km/h w 8s, aby w końcu osiągnąć maksymalną prędkość 230 km/h. Wnętrze Wnętrze Astona Martina DB5 to ucieleśnienie brytyjskości. Jest dostojne i luksusowe, ale pozbawione wylewności i przepychu. Charakteryzuje je piękna skóra, drewno i chromowane obręcze zegarów na kokpicie. Samochód jest czteroosobowy. Jego wyposażenie uwzględniało elektryczne szyby, regulowane ustawienie siedzeń, a w niektórych wersjach nawet klimatyzację. DB w służbie Jej Królewskiej Mości Pierwotnie w wersji książkowej powieści Iana Fleminga, James Bond jeździł Astonem Martinem DB Mark III. Jednak kiedy w 1964 roku powstawał trzeci z kolei film o Bondzie – „Goldfinger”, w którym marka miała zadebiutować, jego twórcy podjęli decyzję o posadzeniu agenta za kółkiem najnowszego modelu marki. DB5 podbił wtedy serca tak wielu widzów, że stał się on symbolem agenta 007 porównywalnym z Walterem PPK i wstrząśniętym Martini. Aston Martin DB5 pojawił się także w kolejnym odcinku przygód agenta 007 „Thunderball”, gdzie objawił się widzom w wersji doposażonej w sporą ilość broni. Miał obrotowe tablice rejestracyjne zmieniające się na życzenie kierowcy, kuloodporny ekran z tyłu auta, katapultę w siedzeniu pasażera, karabiny maszynowe, rozpylacz oleju u

przeczytaj każdy zwrot i napisz obok polskie znaczenie